Sny są czymś wyjątkowym.. #1

 Sny są czymś wyjątkowym ..

Znalazł się w świecie wojny , której nie chciał. Rozglądał się dookoła nie wiedząc jak się tu znalazł i po co. Huki , strzały , wybuchy.. To wszystko przyprawiało go o strach i mdłości. Zauważył światło . Postanowił pójść w jego stronę , żeby chociaż coś widzieć. Strzał. Przez jego płuco przeleciała kula o kalibrze około ośmiu milimetrów a on dalej mógł iść. Zrozumiał , że cofnął się w czasie. Ale nie wiedział jak. Zaczął biec , bacznie rozglądając się na boki. Dotarł do światła . Prawie go oślepiło ale szedł dalej. Zauważył chłopca w wieku 12-13 lat bez nogi pośród ognia. Chciał go ratować nawet podszedł do niego , ale .. Nie mógł go dotknąć. Po chwili chłopiec umarł . Ogarnęła go natychmiastowa złość , której nie mógł strawić , bo chciał pomóc ale nie mógł. Krzyczał o pomoc , ale nikt go nie słyszał. Nie zważywszy na resztę szukał jakiejś osoby, postaci ludzkiej , która wyjaśniłaby mu czemu się tu znalazł , czemu nie mógł pomóc i czemu tak było. Jakby na zawołanie pojawiła się postać. Czarno ubrana , w kapturze , wyglądająca jak osiedlowy dres , który chce pieniędzy. Zaczął uciekać . Po chwili jednak , zorientował się , że ten "dres" go nie goni. Stanął i wrócił do niego.

 - Kim jesteś? 

- Tobą - odparł nieznajomy .

- Jak to mną? Czemu tu jestem? Czemu mu nie mogłem pomóc?

- Nie mogłeś mu pomóc , bo tego nie pragnąłeś . Niepewność to strach  , strach to przegrana , przegrana to obojętność. Kim jestem? Tobą. Za jakieś... Dziesięć lat..

Ale on nie słuchał go i już wrócił do tego chłopca . 

- Jeśli mówisz , że ty to ja i , że nie pragnąłem mu pomóc , to chce zastąpić jego miejsce .

Po czym wziął jego pistolet , przyłożył do serca i oddał strzał , przed którym ktoś w tle chciał go powstrzymać...

Obudziłem się zlany potem.

Sny są barwniejsze od teraźniejszości i ważniejsze od przeszłości. Są wizerunkiem przyszłości.